در پاسخ به مطلب مندرج در روزنامهاطلاعات به تاریخ 15 فروردین1401 باعنوان «کِرِختی مزمن نظام آموزشی» پاسخ معاونت آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش به شرح ذیر می‌باشد:
1-به کارگیری ارزشیابی توصیفی استفاده مطلوب از ظرفیت‌های سنجش تکوینی برای یادگیری کیفی دانش آموزان را امکان پذیر می‌کند تا در فرآیند آن دانش آموزان به اهداف یادگیری تعیین شده در دروس دست یابند. بدیهی است کسب این شایستگی‌ها موجب ارتقای سطح یادگیری، ماندگاری آموخته‌ها، افزایش اعتماد به نفس و بهداشت روانی دانش آموزان می‌شود. باتوجه به نکات گفته شده چنانچه بعضی از دانش آموزان مشمول ارزشیابی توصیفی با اهداف تعیین شده فاصله دارند، نمی‌توان علت را صرفاً به ناکارآمدی شیوه ارزشیابی نسبت داد، بلکه اجرای ناقص، نادرست و غیرمطمئن این شیوه ارزشیابی توسط بعضی از معلمان و عدم آگاهی و اقناع فکری والدین می‌تواند در شکل‌گیری این تصویر نقش به‌سزایی ایفا کند.
2-پیوند میان عدم توانایی دانش آموز یا دانش آموزانی از پایه پنجم به نوشتن نام و نام خانوادگی خود با ضعف معلمان در
به کاربردن روش‌های مناسب تدریس شایسته نمی‌باشد. خیلی از عوامل مانند تفاوت‌های فردی، ضریب هوشی، پایه‌های یادگیری، … و به کارگیری روش‌های آموزش در کسب شایستگی‌های دانش آموزان موثر است. لذا نمی‌توان بدون استناد علمی و پژوهشی، عدم توانایی یک یا چند دانش آموز را در بخشی از یادگیری‌ها به یک عامل خاص نسبت داد. همچنین اگر نظر نویسنده محترم را در این زمینه بپذیریم، موافقت سایر دانش آموزان در یادگیری را نیز باید به شایستگی و توانایی معلمان آنان منتسب نمود.
3-دوره کرونا یکی از مهم‌ترین دوره‌هایی است که به خوبی شایستگی معلمان در زمینه مدیریت و آموزش در شرایط بحران و راهبری یادگیری دانش آموزان را به تصویر کشید. در شرایطی معلمان مشعل آموزش و یادگیری را در طی دو سال گذشته روشن نگه داشته‌اند و اجازه ندادند که تعلیم و تربیت به تعطیلی کشانده شود که بسیاری از فرصت‌ها، ساز وکارها و ابزار لازم برای آموزش را در اختیار نداشته‌اند و دانش آموزان را از راه دور و در فضای مجازی راهبری کردند و این بدان معناست که توانایی معلمان نه تنها کاهش نیافته، بلکه رشد قابل توجه‌ای داشته است.