به احترام یک معلم فرزانه

باور دارم یکی از راز های ساخته شدن جامعه و ماندگاری و پایداری ایران عزیز تکریم بزرگان این سرزمین است . بر این اساس است که باید پیرامون ابعاد شخصیت چند بعدی ادیب ، – دانشمند فرهیخته و مطالبه گر مرحوم احمد صافی که حق اساسی بر نظام اموزش و پرورش و همچنین بازنشستگان آموزش و پرورش این کشور داشته است. روایت ها گفت ، داستان ها نوشت و فیلم هاساخت. آخرین بار حدود 2 ماه پیش با جمعی از بازنشستگان آموزش و پرورش برای پیگیری مسائل بازنشستگان میزبانش بودم و او و همراهانش دغدغه مندانه از مشکلات بازنشستگان می گفتند و پیگیر مسائل آنها بودند. در تمامی دوران مسئولیت در وزارت تعاون کارورفاه اجتماعی دقیق ، پیگیر، مطلع و پرشور در نشست های مشورتی شرکت می کرد و هر بار نکته ای درس آموز برای مدیران به ارمغان می آورد. هم اهل شعر بود و هم ادیب و سخنران و نویسنده ، هم ایران شناس و هم دنیادیده ، هم معلم بود و هم مدیر و هم جوینده ، مشکلات بازنشستگان را خوب می شناخت ، هم محدودیت های مدیران را و البته در پیگیری مطالبات بازنشستگان هم صریح و هم متواضع بود . مرحوم احمد صافی به معنای دقیق کلمه یک میاندار بود . او هم بین بازنشستگان ، هم بین بازنشستگان و مدیران وزرات رفاه ، هم بین معلمان و مدیران اموزش و پرورش میانداری می کرد.
منبع خبر: خبر آنلاین
دسته بندی خبر: سیاسی