دایره تنگ عدالت آموزشی

زردی برگ های بی جان کم کم زیاد و زیادتر می شود تا نوای رسیدن مهر را به گوش دوستداران فصل پیش رو برساند. – جامعه 24 – زردی برگ های بی جان کم کم زیاد و زیادتر می شود تا نوای رسیدن مهر را به گوش دوستداران فصل پیش رو برساند. اما حس و حال آمدن مهر می تواند برای ما نوستالژی دوران مدرسه، برای بچه ها شوق دیدن هم کلاسی ها و البته برای بچه های مهاجر افغانستانی ترسی از تداوم سیاهی گذشته باشد. با شروع سال تحصیلی جدید، هزاران کودک تازه رسیده از راه سخت و کشنده افغانستان به ایران، هنوز نتوانسته اند در مدارس دولتی ثبت نام کنند. این بازماندگی خلاف جریانی است که پس از فرمان رهبری بر فضای آموزش و پرورش حاکم شد، حتی با وجود آنکه فعالیت مدارس خودگردان در این سال ها ادامه داشته است، در سال تحصیلی گذشته عده زیادی از کودکان نتوانستند شامل هیچ کدام از آموزش های دولتی یا مدارس خودگردان شوند. گزارش پیش رو مصاحبه ای است با سه مدیر فعال در حوزه هایی غیر از پایتخت که خود یا متولد ایران هستند یا از کودکی در مدارس دولتی تحصیل کرده اند. تاریخچه مدارس خودگردان قبل از شنیدن صدای اولین مدیر مدرسه خودگردانی که با او تماس گرفتم، گزارش هایی را می خوانم از مدرسه شان؛ مثل همه مدارس خودگردان دیگر، فضای کوچکی دارد که مانندش را در تهران هم دیده بودم.
منبع خبر: جامعه 24
دسته بندی خبر: اجتماعی